• Version
• Преземи 2
• Големина на фајлот 311.50 KB
• Број на датотеки 1
• Датум на креирање јуни 3, 2010
• Последна промена август 14, 2022

Пресуда на Апелационен суд Скопје РОЖ.бр.-1468/09

„Тужениот се жали дека тужителот нема право на овој надомест бидејќи согласно со меѓусебната спогодба за раскинување на договорот за вработување, тужителот изјавил дека со потпишувањето на оваа спогодба се откажува од сите материјални и нематеријални побарувања спрема работодавачот кои произлегуваат од работниот однос. Меѓутоа, Апелациониот суд Скопје смета дека ваквиот навод не може да се прифати бидејќи се работи за неотуѓиво и неоткажливо право од работен однос во смисла на чл. 12 од ЗРО од 2005 година. Бидејќи се работи за неоткажливо право и за неискористен ден од годишниот одмор, склучената спогодба за ова право е ништовна, не произведува правно дејство и спрема тоа, тужениот е должен на тужителот да му го исплати износот од 172,00 денари со камата од поднесувањето на тужбата до исплатата (...).

Основана е жалбата на тужениот по однос на тужбеното барање за надоместокот на име новогодишен бонус за 2008 година во износ од 12.200,00 денари. Ова од причина што во случајот се работи за парично побарување и за право од кое тужителот може да се откаже, затоа што тоа е негова диспозиција на неговата волја. Бидејќи со потпишување на спогодбата за престанок на работниот однос тужителот се откажал од материјални и нематеријални побарувања од работен однос, а ова побарување е парично побарување кое не спаѓа во неоткажливи и неотуѓиви права, произлегува дека тужителот нема основ со тужбата да го побарува овој надомест кога веќе од него се откажал при потпишување на спогодбата за престанок на работниот однос.”