- Version
- Преземи 0
- Големина на фајлот 560.28 KB
- Број на датотеки 1
- Датум на креирање декември 18, 2018
- Последна промена ноември 5, 2024
Пресуда на Врховниот суд на Република Македонија Рев3.бр.55/2018
„По наоѓање на Врховниот суд на Република Македонија, правилно второстепениот суд го применил материјалното право и согласно одредбите од член 101 став 3 од Законот за работните односи, утврдува дека во конкретниот случај не постои дискриминација од страна на тужениот спрема тужителката, односно нееднаков третман по однос на личен статус, семејна и брачна состојба, односно бременост. Ова од причина што согласно утврденото прекинувањето на работниот однос на тужителката е поради истекот на времето за кој бил склучен последниот договор за вработување кој бил со важност на определено време и дека дискрeционо право е на работодавачот дали ќе го продолжи договорот за вработување со тужителката или не, односно зависи од волјата на договорните страни што во конкретниот случај е меѓу тужителката како работник и тужениот како работодавач.
Неосновани се наводите во ревизијата на тужителката дека одредбата од член 101 став 1 од Законот за работните односи, го спречува престанокот на договорот за вработување склучен на определено време, дека тужениот го повредил правото на тужителката и е доведена во прашање правната сигурност на бремените работнички на кои договорот за вработување им се продолжува на определено време.
Имено, иако со член 101 ставот 1 од Законот за работните односи, е предвидено дека работодавачот не смее да го откаже договорот за вработување на работникот за време на бременост, раѓање и родителство, со ставот 3 од истиот член е предвидено дека околностите од ставот 1 не го спречуваат престанокот на договорот за вработување склучен на определено време, со истек на времето за кое тој договор е склучен.
Со оглед да во случајот престанокот на работниот однос е поради истекот на времето за кој е склучен последниот договор за вработување на определно време, а имајќи ја предвид погоре цитираната законска одредба, произлегува дека во случајот не е повредено правото предвидено во ставот 1 од член 101 од Законот за работните односи.”
