• Version
• Преземи 0
• Големина на фајлот 313.95 KB
• Број на датотеки 1
• Датум на креирање март 16, 2016
• Последна промена ноември 6, 2024

Пресуда на Врховниот суд на Република Македонија Рев3.бр.55/2015

„По наоѓање на Врховниот суд на Република Македонија, правилен е ставот на второстепениот суд, дека во конкретниот случај тужениот како работодавач ги презел сите законски предвидени дејствија пред да му престане работниот однос на тужителот од деловни причини. Имено, тужениот во врска со намерата за престанување на потребата од работници поради деловни причини изготвил Предлог-програма за утврдување на потребата од воведување на структурални, економски и организациони промени, донел Правилник за внатрешна организација на работењето и систематизација на работните места со кој е укинато работното место на тужителот, по што донел Програма за укинување на работното место и презел мерки за спречување и ублажување на штетните последици од потребата за престанок на работниот однос од деловни причини, односно се обратил до други работодавачи за превземање на работниците на кои требало да им престане работниот однос.

Со оглед на наведеното, а имајќи во предвид дека во конкретниот случај немало услови за доквалификација, односно преквалификација на тужителот, што би довело до понуда за склучување на променет договор за вработување кај тужениот, овој суд наоѓа дека одлуката за престанок на работниот однос на тужителот е правилна и законита.

Врховниот суд на Република Македонија ги ценеше наводите во ревизијата, во смисол дека постапката за изрекување на престанок на работниот однос е незаконска, бидејќи е спротивна на одредбите од член 94 до 97 од Законот за работни односи, а во врска со член 144 од Колективниот договор на тужениот, но најде дека истите се неосновани. Ова од причини што тужениот ги исполнил законски предвидените обврски, меѓу кои и обврската да го извести синдикатот за изготвената Предлог-програма за утврдување на потребата од воведување на структурални, економски и организациони промени со мерки за решавање на правата од работен однос на работниците за кои ќе се утврди дека престанала потребата од нивно ангажирање, по што било одржано советување и донесен бил заклучок со мерки и активности кои ќе се преземат. Воедно, по наоѓање на овој суд, правилен е заклучокот на второстепениот суд дека потребата и причините за откажување на договорот за вработување од деловни причини ја цени работодавачот, согласно своите потреби од деловно работење, додека обврска на судот е да цени дали одлуката за откажување на договорот за вработување е донесена во правилна и законита постапка, во смисла на одредбите од Законот за работните односи.

Во насока на наведеното, ако се има во предвид дека одлуката за откажување на договорот за вработување од деловни причини е донесена поради укинување на работното место на тужителот, во спроведена постапка во согласност со Законот за работните односи и Колективниот договор на ниво на работодавач, овој суд најде дека се неосновани ревизиските наводи дека побиваната одлука не е донесена согласно член 72 од Законот за работните односи.

Според Врховниот суд на Република Македонија, тврдењата на тужителот во ревизијата, дека за време на спроведување на Програма за утврдување на потребата од воведување на структурални, економски и организациони промени, биле примени нови работници, не ја прави оспорената одлука незаконита, а судот нема основ да постапува по таквите тврдења, без да се има предвид за кој профил на работа се примени работници, односно дали се работи за вработување на истото работно место на кое работел тужителот, или работници кои се потребни на тужениот во соодветен процес при работењето.”