• Version
• Преземи 0
• Големина на фајлот 245.45 KB
• Број на датотеки 1
• Датум на креирање октомври 12, 2017
• Последна промена ноември 5, 2024

Решение на Врховниот суд на Република Македонија Рев3.бр.197/2016

„(...) по наоѓање на Врховниот суд на Република Македонија, пресудите на пониските судови се нејасни и неразбирливи, а материјалното право е применето без да се утврдат доволно причини за решителните факти од кои се раководел второстепениот суд при одлучувањето, а особено што при одлучувањето не ја имале во предвид одредбата од член 116 став 7 од Законот за работни односи.

Имено, основан е ревизискиот навод дека пониските судови ги донеле своите одлуки без да ја имаат во предвид електронската евиденција за евидентирање на присуство на работа, туку како меродавна ја зеле во предвид само евиденцијата која ја воделе непосредно претпоставените во книгата за евиденција. Дотолку повеќе што согласно член 72 и член 116 став 7 од Законот за работните односи, работодавецот има законска обврска да го докаже пријавувањето или непријавувањето и присуството или неприсуството на работа, со законско задолжително средство за евидентирање на присуството на работното место - електронска евиденција, кое нешто не било предмет на расправа. Ако се има предвид утврдениот факт дека спорните денови 22, 23 и 24.09.2015 година тужителот не се јавил на работа, бидејќи не бил потпишан во книгата за евиденција, не е утврдена спорната околност дали во ситуација кога тужителот бил претходно усмено распределен да работи на гробиштата, бил должен и во тие денови да се потпишува во евидентната книга или електронски да се отчукува со картица, или пак можеби имало друга книга за евиденција кога работел во другата работна единица, т.е. кај гробиштата. Ваквиот факт од релевантно значење останал неутврден од страна на пониските судови, кои погрешно заклучиле дека е доволен само увидот во книгата за евиденција на вработените, па таков доказ тужениот не доставил.”