• Version
• Преземи 1
• Големина на фајлот 1,011.74 KB
• Број на датотеки 1
• Датум на креирање февруари 14, 2022
• Последна промена јули 11, 2024

Пресуда на Апелационен суд Битола РОЖ-593/21

(...) „Имено, согласно член 159 од ЗРО, ако на работникот му е предизвикана штета при работа или во врска со работата, работодавачот е должен да му ја надомести штетата според општите правила на одговорност за надомест на штета.

Согласно член 9-а од ЗОО секое физичко и правно лице, покрај заштитата на имотните права, има право на заштита на своите лични права согласно со закон, а како лични права се подразбираат правото на живот, телесно и душевно здравје, чест, углед, достоинство, лично име, приватност на личниот и семејниот живот, слобода, интелектуално творештво и други лични права.

Согласно член 141 став 2 од ЗОО за штета причинета од предмети или дејности од кои произлегува зголемена опасност од штета за околината, се одговара без оглед на вината. Согласно член 178-а од ЗОО нематеријалната штета се надоместува нематеријално (морална сатисфакција) и материјално (материјална сатисфакција) во случаите предвидени со Закон, а согласно член 189 од истиот Закон во случај на повреда на личните права судот, ако најде дека тежината на повредата и околностите на случајот го оправдуваат тоа, ќе досуди справедлив паричен надоместок независно од надоместокот на материјалната штета, како и во нејзино отсуство, а при одлучувањето за барањето на справедлив паричен надоместок судот ќе води сметка за силината и траењето на повредата со која биле предизвикани физички болки, душевни болки и страв, како и за целта за која служи надоместокот, но и за тоа надоместокот да не е во спротивност со стремежите кои не се спојливи со неговата природа и општествена цел.

Согласно член 192-а од овој закон обврската за исплата на справедливиот паричен надоместок пристигнува со денот на донесувањето на првостепената пресуда со која е определена висината на овој надоместок.

Согласно член 5 од Законот за безбедност при здравје и работа, работодавачот има обврска да обезбеди безбедност и здравје при работа за неговите вработени од секој аспект поврзан со работата, а согласно член 17 работодавачот мора да обезбеди мерки за безбедност и здравје при работа особено со обезбедување опрема за лична заштита за вработените и нејзината употреба, доколку превземените безбедносни мерки во работната средина не се доволни.

Согласно член 36 од овој закон работодавачот е должен веднаш, а најдоцна во рок од 48 часа по настанот, писмено да го извести Органот на државна управа надлежен за работите на инспекцијата на трудот за несреќа при работа со краток опис на настанот и неговите последици. Од изведените докази правилно утврдил првостепениот суд дека тужителот критичниот момент при извршување на своите работни задачи не носел заштитна опрема, но не по своја вина, туку по вина на тужениот како работодавач, кој не постапил согласно горе наведените одредби од Законот за безбедност и здравје при работа. Критичниот ден тужителот се повредил на работното место при извршување на конкретните работни задачи - сеча на дрво со моторна пила при извршување на опасна дејност и дека причина за настанатата несреќа е опасната дејност со која се занимавал тужениот, а повредата настанала од опасниот предмет и тоа кога се лизнал тужителот и паднал врз моторната пила која во тој момент работела и се повредил во пределот на стомакот и ја добил предметната тешка телесна повреда. Исто така правилно утврдил првостепениот суд дека тужителот претрпел нематеријална штета изразена како физички бол, страв и душевен бол.”